آماده شويد براى حركت به سوى گروهى كه از حق روى برگردانده آن را نمى‌بينند و به ظلم و جور تشويق شده و حاضر به پذيرفتن «عدالت» به جاى آن نيستند ... از كتاب خدا فاصله گرفته‌اند و از راه راست منحرف گشته‌اند.

افسوس، شما وسيله‌اى نيستيد كه بتوان به آن اعتماد كرد و نه ياوران عزيز و نيرومندى كه بتوان به دامن آنها چنگ زد، بد آتش‌زنه‌اى براى افروختن آتش جنگ مى‌باشيد (به وسيله شما نمى‌توان شعله‌هاى جهاد آزادى بخش را با دشمن بر افروخت) اف بر شما باد! چقدر ناراحتى از شما ديدم، يك روز با صداى رسا و آشكارا با شما سخن مى‌گويم، و روز ديگر مخفيانه و به گونه آهسته و نجوا، ولى نه آزادمردان راستگويى به هنگام فرياديد و نه برادران مطمئن و رازدارى به هنگام نجوا!

خطبه 126

اين سخن را امام عليه السلام هنگامى فرمود، كه رعايت مساوات در عطاياى بيت المال مورد

ايراد جمعى از خودخواهان قرار گرفت و آن را بر خلاف سياست دانستند!

آيا به من دستور مى‌دهيد كه براى پيروزى خود، از جور و ستم، در حقّ كسانى كه بر آنها حكومت مى‌كنم، استمداد جويم؟!

به خدا سوگند تا عمر من باقى و شب و روز برقرار و ستارگان آسمان در پى هم طلوع و غروب مى‌كنند، هرگز به چنين كارى دست نمى‌زنم.

اگر اموال از خودم بود، به طور مساوى در ميان آنها تقسيم مى‌كردم تا چه رسد به اين كه اين اموال اموال خداست (و متعلّق به بيت المال). آگاه باشيد، بخشيدن مال در غير موردش تبذير و اسراف است، اين كار ممكن است در دنيا باعث‌ سربلندى انجام دهنده‌ آن شود ولى در آخرت موجب سرافكندگى وى مى‌گردد، (احياناً) در ميان مردم (دنياپرست) گراميش مى‌نمايد ولى در نزد خداوند خوارش مى‌سازد، هيچ كس مال خويش را در غير راهى كه خداوند فرموده مصرف نكرد و به غير اهلش نسپرد، جز اين كه سرانجام خداوند او را از سپاسگزارى آنان محروم ساخت و محبّتشان را متوجّه ديگرى نمود، پس اگر روزى پايش بلغزد و به كمك آنان نيازمند گردد، بدترين رفيق و ملامت كننده‌ترين دوست خواهند بود!