خطبه 94

كه در آن صفات خداوند سپس فضيلت پيامبر صلى الله عليه و آله و اهل بيت عليهم السلام را بيان كرده‌

و در پايان مردم را اندرز مى‌دهد

پربركت است خداوندى كه همّتهاى بلند، قادر به درك او نيستند و گمان زيرك به مقامش نرسد؛ آغازى است پايان ندارد كه تا به آخر رسد، و آخرى ندارد تا پايان پذيرد.

قسمتى از اين خطبه كه در توصيف پيامبران است‌

نطفه پاك آنها را در بهترين جايگاه به وديعت گذارد، و در بهترين مكان آنها را مستقر ساخت، صلب كريمانه پدران آنها را، به رحم پاك مادران منتقل نمود، هر زمان يكى از آنان بدرود حيات گفت ديگرى براى پيشبرد دين خدا بپا خواست.

رسول خدا و اهل بيت او

تا اين‌كه منصب بزرگ به محمّد صلى الله عليه و آله منتهى شد، و نهاد اصلى وى را از بهترين معادن استخراج كرد، و نهال وجود او را در اصليترين و عزيزترين سرزمينها غرس نمود، و شاخه هستى او را از همان درختى كه پيامبران را از آن آفريد به وجود آورد، از همان شجره‌اى كه امينان درگاه خود را از آن برگزيد.

عترت او بهترين عترتها، خاندانش بهترين خاندانها و درخت وجودش از بهترين درختان بود. در حرم امن خداوند روييد، و در آغوش خانواده كريمى بزرگ شد، شاخه‌هاى بلندى دارد كه دست (فرومايگان) به ميوه هاى آن نرسد.

او پيشواى پرهيزكاران و وسيله بينايى هدايت خواهان است، چراغى است كه نورش درخشان، ستاره‌اى است فروزان، و آتش افروزى است كه برقش زبانه مى‌كشد.

راه و رسم او معتدل، و روش او صحيح و متين، و سخنانش روشنگر حق از باطل، و حكمش عادلانه؛ هنگامى او را به رسالت برگزيد كه با زمان پيامبران پيشين فاصله زيادى افتاده بود، جهانيان از انجام عمل نيك دورى گزيده و منحرف گشته، و ملّتها به جهل و نادانى گراييده بودند.