خطبه 71

كه در نكوهش جمعى از اهل عراق به خاطر ترك نبرد در آستانه پيروزى فرموده است‌

امّا بعد، اى مردم عراق! شما به زن باردارى مى‌مانيد كه در آخرين روزهاى دوران حمل، جنين خود را سقط كند، و سرپرستش بميرد، و بيوگيش به طول انجامد، و ميراثش را بستگان دوردستش ببرند.

آگاه باشيد، به خدا سوگند من به ميل خود به سوى شما نيامدم بلكه از روى ناچارى بود به من خبر رسيده كه مى‌گوييد: «على خلاف مى‌گويد»!

خدا شما را بكشد، به چه كسى دروغ بسته‌ام؟ آيا به خدا دروغ بسته‌ام كه خود نخستين مؤمن به او هستم يا بر پيامبرش كه نخستين مصدّقش بوده‌ام؟ نه اين طور نيست. به خدا سوگند آنچه گفته‌ام (واقعيّتى است) كه شما از آن پنهان بوديد، و اهل درك آن نبوديد، اگر شما ظرفيت داشته باشيد بدون انتظار پاداش، پيمانه فكر شما را از علم و دانش پر مى‌كنم، «و بزودى خبر آن را خواهيد فهميد». [1]

خطبه 72

كه در آن، طرز درود فرستادن بر پيامبر صلى الله عليه و آله و آل او را به مردم ياد مى‌دهد

صفات خدا

بار خدايا! اى گستراننده گسترده‌ها! و اى نگهدارنده آسمانها و اى كسى كه دلها را با فطرت مخصوص آفريدى؛ هم آنان كه سرانجام بدبخت شدند و هم آنان كه سعادتمند گرديدند.

[1]. سوره ص، آيه 88.