از سوى ديگر پاره مى‌گردد. هرگاه گروهى از لشكريان شام به شما نزديك مى‌شوند، هر يك از شما در را به روى خود مى‌بنديد و همچون سوسمار در لانه خود مى‌خزيد، و همانند كفتار، در خانه خويش پنهان مى‌گرديد.

به خدا سوگند! آن كس كه شما ياور او باشيد ذليل است، و كسى كه با شما تيراندازى كند همچون كسى است كه تيرى بى پيكان به سوى دشمن رها سازد.

به خدا سوگند! جمعيّت شما در خانه ها زياد و زير سايه پرچمهاى ميدان نبرد كم، من مى‌دانم چه چيزى شما را اصلاح مى‌كند و كژى شما را مستقيم مى‌دارد ولى اصلاح شما را با تباه ساختن روح خويش جايز نمى‌شمرم، خدا نشانه ذلّت را بر چهره‌ها و پيشانى شما بگذارد! و بهره‌هاى شما را نابود سازد.

آن گونه كه به باطل متمايل و به آن آشناييد، به حق آشنايى نداريد، و آن چنان كه در نابودى حق مى‌كوشيد براى از بين بردن باطل قدم بر نمى‌داريد.

خطبه 70

در سحرگاهى كه در سپيده دم آن ضربت خورد

همان طور كه نشسته بودم، خواب چشمانم را فرا گرفت، رسول خدا صلى الله عليه و آله را به خواب ديدم، و عرض كردم چقدر كارشكنيها و لجاجت و دشمنيها را كه از امّتت ديدم!

فرمود: آنها را نفرين كن! گفتم: خدا بهتر از آنان را به من بدهد و به جاى من شخص بدى را بر آنها مسلّط گرداند.

شريف رضى رحمه الله مى‌گويد: منظور از كلمه «الْاوَد» اعوجاج و كجى، و از «اللَّدَد» دشمنى و خصومت است، و اين از فصيح‌ترين كلمات است.