و از بدكاران آنها در گذريد».

گفتند: اين سخن چگونه انصار را محكوم مى‌سازد؟

امام عليه السلام فرمود: اگر حكومت و زمامدارى مربوط به آنان بود، توصيه كردن درباره آنها به (مهاجران) معنا نداشت.

سپس فرمود: پس قريش چه گفتند؟ پاسخ دادند كه: قريش استدلال كردند كه ما از درخت رسالتيم!

امام عليه السلام فرمود: «به درخت استدلال كردند، امّا ميوه‌اش را ضايع ساختند و فراموش كردند»!

خطبه 68

كه پس از آن‌كه فرمان حكومت مصر را به محمدبن‌ابى‌بكر بخشيد و او در صحنه‌

مبارزه با دشمن مغلوب و كشته شد ايراد فرموده است‌

من مى‌خواستم «هاشم بن عتبه» را زمامدار مصر كنم؛ اگر وى را براى آن سامان انتخاب كرده بودم ميدان را براى آنها خالى نمى‌گذارد؛ و به آنها فرصت نمى‌داد، ولى نه اين‌كه بخواهم از محمدبن‌ابوبكر، مذمّت كنم، چه اين‌كه او مورد علاقه و محبّت من بود و در دامنم پرورش يافته بود.

خطبه 69

كه در ملامت و مذمّت بعضى از يارانش فرموده است‌

چه اندازه با شما مدارا كنم! همچون مدارا كردن با شتران نوبارى كه از سنگينى بار پشتشان مجروح گرديده ... و همانند جامه‌هاى كهنه و فرسوده‌اى كه هر گاه از جانبى آن را بدوزند