و زمانى دشمن بر ما، امّا هنگامى كه خداوند راستى و اخلاص ما را ديد خوارى و ذلّت را بر دشمنان ما نازل كرد و نصرت و پيروزى را به ما عنايت فرمود، تا آن‌جا كه اسلام بر زمينها گسترده شد و سرزمين پهناورى براى خويش برگزيد. به جانم سوگند اگر ما در مبارزه مثل شما بوديم هرگز پايه‌اى براى دين برپا نمى‌شد و شاخه‌اى از درخت ايمان سبز نمى‌گرديد. به خدا سوگند با اين عمل بى رويه خود آنچنان راه افراط را مى‌پوييد كه همانند شترى كه بى حساب آن را بدوشند و از پستانش خون بچكد، آينده شومى خواهيد داشت و پشيمانى به بار خواهد آورد.

خطبه 57

آينده شوم‌

آگاه باشيد! پس از من مردى با گلوى گشاده و شكمى بزرگ بر شما مسلّط خواهد شد هر چه بيابد مى‌خورد و در پى آن است كه آنچه ندارد بدست آورد، او را بكشيد ولى هرگز نمى‌توانيد او را به قتل برسانيد. آگاه باشيد بزودى او شما را به بيزارى و بدگويى به من وادار مى‌كند، بدگويى را در هنگام اجبار دشمن، به شما اجازه مى‌دهم كه اين بر درجات و بلندى مقام من مى‌افزايد و موجب نجات شماست. امّا، هرگز از من بيزارى مجوييد كه من بر فطرت توحيد تولّد يافته‌ام و در ايمان و مهاجرت از همه پيش قدم‌تر بوده‌ام.

خطبه 58

كه به خوارج فرموده است هنگامى كه خوارج به على عليه السلام پيشنهاد مى‌كردند كه (العياذ باللّه) اظهار كند

كه من با تحكيم از اسلام بيرون رفته‌ام و الآن توبه مى‌كنم، در حالى كه على عليه السلام نه حكمى‌

تعيين كرده بود و نه اگر تعيين مى‌كرد با اسلام مخالفتى داشت‌

خوارى سراسر وجودتان را فرا خواهد گرفت‌

گردبادى از بلا شما را فراگيرد، و انسان پاك و شريفى از شما به يادگار نماند! ...

آيا پس از ايمانم به خدا و جهاد كردن در ركاب پيامبر، گواهى به كفر خويش دهم؟ اگر چنين كنم گمراه شده‌ام و از هدايت يافتگان نخواهم بود [1]

[1]. سوره انعام، آيه 56.