نام کتاب : نهج البلاغه با ترجمه فارسى روان نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 109
خطبه 48
كه هنگام حركت به سوى شام ايراد فرموده است
ستايش مخصوص خداست در هر لحظه كه شب فرا رسد و پرده تاريكى آن فرو افتد. ستايش
ويژه پروردگار است هر زمان كه ستارهاى طلوع و غروب نمايد.
حمد مخصوص ذاتى است كه نعمتهايش پايان نپذيرد، و بخششهاى او را جبران نتوان
كرد.
امّا بعد، پيشتازان لشكرم را از جلو فرستادم و دستور دادم در كنار فرات توقّف
كنند تا فرمان من به آنها برسد، تصميم گرفتهام از آب فرات بگذرم و به سوى جمعيّتى
از شما كه در اطراف دجله مسكن گزيدهاند رهسپار گردم و آنها را با شما به سوى دشمن
بسيج كنم و از آنها براى شما و تقويت شما كمك بگيرم.
سيّد رضى رحمه الله مىگويد: منظور امام عليه السلام از «مِلْطاط» همان محلّى
است كه امام دستور توقّف در آنجا را داده بود و آن كنار فرات مىباشد و اين كلمه
به كناره دريا نيز اطلاق مىشود، و معناى اصلى اين لفظ زمين صاف و هموار است و
مقصود امام عليه السلام از «نطفه» آب فرات مىباشد و اين از عبارات اعجاب آور و
شگفتى زا است!
خطبه 49
كه پيرامون صفات پروردگار و وسعت علم او بيان فرموده است
ستايش مخصوص خداوندى است كه از اسرار پنهانيها آگاه است، و نشانه هاى واضح و
روشن، بر هستى او دلالت مىكنند، هرگز در برابر چشم بينايان آشكار نمىشود، ولى نه
چشم كسى كه وى را نديده انكارش تواند كرد و نه قلب كسى كه او را شناخته مشاهدهاش
تواند نمود.
در علوّ رتبه بر همه پيشى گرفته، پس از او برتر چيزى نتواند بود.
و آنچنان نزديك است كه چيزى از او نزديكتر نيست.
نام کتاب : نهج البلاغه با ترجمه فارسى روان نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 109