از حجاز آمده است و او علماى علم كلام و عقايد را دوست مى دارد. اگر مايل هستى، روز ترويه (هشتم ذى الحجه) براى مناظره با او نزد ما بيا، او جوابى داد كه در مقدمه كتاب آورديم و خلاص اش اين بود كه او تمايل نداشت امام عليه السلام را در بحث مغلوب كند و از اعتبار او در انظار بكاهد!

مأمون گفت: اتفاقاً من تو را براى همين منظور دعوت كرده ام! بدين ترتيب، سليمان با اين چراغ سبز مأمون اعلام آمادگى كرد. در اين هنگام، مأمون دعوت محترمانه اى خدمت امام عليه السلام فرستاد.

امام عليه السلام نيز ياسر، خادم مخصوص، و نوفلى را كه از ياران خاصش بود، به اتفاق عمران صابى كه سند زنده اى بر شكست مأمون بود، پيشاپيش نزد مأمون فرستاد و فرمود: من بعداً مى آيم.

نوفلى مى گويد: هنگامى كه بر مأمون وارد شدم و سلام كردم، گفت: برادرم ابوالحسن (على بن موسى الرضا) كجاست؟

گفتم: مشغول پوشيدن لباس است و دستور داده ما جلوتر بياييم. سپس براى عمران صابى از مأمون اجازه خوستم.

مأمون گفت: عمران كيست؟

من (براى اين كه مأمون ناراحت نشود) گفتم: همان كسى كه به دست شما مسلمان شد!

گفت: مانعى ندارد، وارد شود.

مأمون به او خوش آمد گفت (ولى از ارتباط نزديكش با امام عليه السلام ناراحت به نظر مى رسيد و افزود: اى عمران، خوب شد عمرت‌