سراسر عالم هستى را مى‌پوشاند.

اكنون به قسمتى از آياتى كه در اين زمينه وارد شده است توجه كنيد:

1- زلزله عظيم‌

«اى مردم! از مخالفت فرمان خدا بپرهيزيد كه زلزله رستاخيز حادثه عظيمى است، اين حادثه آنقدر عظيم است كه هنگامى كه آن را ببينيد هر مادر شيردهنده‌اى كودك شير خوار خود را فراموش خواهد كرد و هر زن باردارى جنين خود را سقط مى‌كند و مردم را مست مى‌بينى در حالى كه مست نيستند ولى كيفر الهى شديد و سخت است!». [1]

مسلما اين زلزله قبل از رستاخيز و در آستانه آن واقع مى‌شود نه در روز رستاخيز زيرا در آن روز نه زن باردار وجود دارد و نه شيردهنده‌اى و در هر صورت اين زلزله عظيم سرآغاز دگرگونى وسيعى در تمام جهان هستى است و به اصطلاح ابتداى كار است و سپس- چنانكه خواهيم ديد- تا متلاشى شدن و درهم پيچيدن كرات آسمانى پيش مى‌رود تا بر ويرانه‌هاى آنها جهانى نوبنياد گردد!

2- تاريك شدن خورشيد و ماه‌

و هنگامى كه خورشيد تاريك شود.

و هنگامى كه ستارگان بى فروغ گردند.

و هنگامى كه كوه‌ها به حركت درآيند.

[1]. «يا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَيْ‌ءٌ عَظيمٌ* يَوْمَ تَرَوْنَها تَذْهَلُ كُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ وَ تَضَعُ كُلُّ ذاتِ حَمْلٍ حَمْلَها وَ تَرَى النَّاسَ سُكارى‌ وَ ما هُمْ بِسُكارى‌ وَ لكِنَّ عَذابَ اللَّهِ شَديدٌ» سوره حج (22)، آيات 1 و 2.