شعاع ديد ما از اين جهان‌

در اثناء يك سفر تابستانى از وسط جنگلى عبور مى‌كنيم، منظره زيباى طبيعى جنگل، درختان خاموش كه اسرار زيادى در دل نهفته دارند، نجوا و همهمه برگهائى كه در معرض وزش نسيمها و طوفانهاى وحشى قرار گرفته‌اند، حيوانات، و پرندگان و حشرات جنگل كه هر يك داستانى دراز و طولانى دارند، نقش و نگار طبيعى زمين جنگل با آثار و بقاياى قرون و اعصار، هر كدام براى ما كه ميهمانى رهگذر هستيم، به نوعى نشاط بخش و خاطره‌انگيز است، مخصوصاً در دنياى ماشينى امروز كه از بس صحنه‌هاى بى روح و ساختگى و غير طبيعى ديده‌ايم خسته و كسل شده‌ايم، بازگشت به آغوش طبيعت، طبيعتى كه دست آفرينش، آن را مملو از لطف و زيبايى ساخته، به روح و جان مرده ما زندگى و طراوت مى‌پاشد، زيرا نقشها، رنگها، خطوط و چهره‌هايش همه براى روح ما مأنوس و آشناست، نه مانند نقوش و خطوط زندگيهاى ساختگى و بى‌روح و فاقد لطافت!

امام به هر حال آنچه ما مى‌بينيم داستان امروز جنگل است در حالى كه اين جنگل، تايخچه‌اى بسيار طولانى- شايد صدها ميليون سال- در گذشته دارد، و در آينده نيز به همين مقدار ممكن است ادامه يابد اگر زندگى ماشينى امروز تكنولوژى خشن و خشك و «حيات كش»، خاكستر آن را به باد فنا ندهد.

همين درختى كه الان در برابر ما ايستاده و به نظر سى ساله مى‌رسد شايد تا كنون صدها هزار بار متولد شده و مرده و پوسيده و خاك شده و از نو بوسيله يك بذر كوچك، جان گرفته و جذب ريشه‌هاى آن شده‌