فصل ششم:

ماجراى بت‌شكنى حضرت ابراهيم عليه السلام‌

اين قسمت از زندگانى حضرت ابراهيم عليه السلام بسيار گسترده و زيبا در قرآن مجيد مطرح شده، و عمدتاً در سوره انبيا (آيات 51 تا 73) در ضمن 23 آيه، و سوره صافّات در ضمن 16 آيه مورد توجّه قرار گرفته است. به اين داستان طبق آنچه كه در سوره انبيا آمده، توجّه فرماييد:

«وَلَقَدْ آتَيْنَا إِبْرَاهِيمَ رُشْدَهُ مِنْ قَبْلُ وَكُنَّا بِهِ عَالِمِينَ»؛ ما وسيله رشد ابراهيم را از قبل به او داديم؛ و از (شايستگىِ) او آگاه بوديم».

اگر خداوند متعال در شهر بزرگى چون بابِل، كه همه بت‌پرست و مشركند، و تمام رؤسا و مسؤولين حكومتى پشتيبان شرك و بت‌پرستى هستند، به ابراهيمِ نوجوانِ يكّه و تنها، مأموريّت مبارزه با بت‌پرستى را محوّل كرده، استعداد و شايستگى اين كار را نيز در او به وجود آورده است. شجاعت، شهامت، منطق گويا، استدلال‌هاى قوى، موقعيّت‌شناسى، صبر و تحمّل، از جمله شايستگى‌هايى بود كه در حضرت ابراهيمِ 17 ساله وجود داشت. چرا كه مأموريّت‌هاى عظيم، بايد همراه با توانايى‌هاى لازم باشد، و محال است خداوند متعال به كسى مأموريّتى بدهد در حالى كه ظرفيّت و توانايى لازم را در وى ايجاد نكرده باشد. اگر به پدر و مادر مأموريّت مى‌دهد كه در تربيت و نگهدارى فرزندشان كوشا باشند، چنان عشقى در وجود آنها ايجاد مى‌كند كه تمام زحمات‌