فصل چهاردهم:

آخرين برگ زندگانى ابراهيم عليه السلام‌

مرگ قانونى است كه در مورد ممكنات هيچ استثنايى ندارد، و دامنگير پيامبران بزرگى چون حضرت محمّد صلى الله عليه و آله و حضرت ابراهيم عليه السلام نيز مى‌شود.

و گرچه ظاهرى تلخ و دوست‌نداشتنى دارد، امّا آن هم در حقيقت نعمتى از نعمت‌هاى پروردگار است. اين ادّعا در مباحث آينده روشن خواهد شد.

در مورد چگونگى مرگ حضرت ابراهيم عليه السلام و ساير جزئيّات آن روايات مختلفى وجود دارد، كه به سه نمونه آن قناعت مى‌شود. در هر يك از اين روايات، علاوه بر فضيلت يا فضايلى كه در مورد آن حضرت به چشم مى‌خورد، نكات تربيتى مهمّى نيز وجود دارد، كه با دقّت و تأمّل قابل استفاده است. به اين روايات توجّه بفرماييد:

الف) دوست، ديدار دوستش را دوست دارد!

طبق روايتى كه از حضرت على عليه السلام نقل شده، آن حضرت فرمود:

«هنگامى كه خداوند متعال اراده كرد جان ابراهيم خليل عليه السلام را بگيرد، ملك‌الموت را به سوى او روانه كرد. مأمور پروردگار خدمت آن حضرت رسيد و عرض كرد: السلام عليك يا ابراهيم. حضرت در پاسخش فرمود: عليك السلام اى ملك الموت! آيا مرگ من قطعى و اجبارى است، يا مى‌توانم بين مردن‌