فصل دوازدهم:

امامت ابراهيم عليه السلام‌

يكى از مسائل مهمّ مربوط به حضرت ابراهيم عليه السلام مسأله امامت است، كه در اواخر عمر آن حضرت رخ داد، و خداوند متعال علاوه بر نبوّت و رسالت، مقام فوق العاده ارزشمند امامت را نيز به آن حضرت ارزانى داشت. اين مطلب در آيه شريفه 124 سوره بقره منعكس شده، و مفسّران درباره آن بسيار سخن گفته‌اند، ولى بهترين سخن و مناسب‌ترين تفسير را مفسّران شيعه و پيروان مكتب اهل‌بيت عليهم السلام، با استفاده از معارف اهل‌بيت عليهم السلام بيان كرده‌اند.

شرح و تفسير

«وَإِذِ ابْتَلَى‌ إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ»؛ و (ياد كنيد) هنگامى كه پروردگارِ ابراهيم، او را با دستوراتى آزمود».

«كلمات» در قرآن مجيد معانى متفاوتى دارد:

1. الفاظ؛ همان‌گونه كه در محاورات ما فارسى‌زبانان اغلب به اين معنا استعمال مى‌شود.

2. موجودات عالم؛ در قرآن مجيد از زمين و آسمان و خورشيد و ماه و ستارگان و ديگر موجودات عالم به كلمات تعبير شده است؛ چون عالم هستى همچون كتاب بزرگى است كه خداوند آن را نوشته، و هر يك از موجودات آن‌