فصل اوّل:

ولادت حضرت ابراهيم عليه السلام‌

در مورد تولّد آن حضرت چيزى در قرآن مجيد به چشم نمى‌خورد، امّا طبق آنچه كه در كتاب‌هاى تاريخى آمده، ستاره‌شناسان به نمرود، پادشاه زمان حضرت ابراهيم عليه السلام گفتند: «در آينده پسرى متولّد خواهد شد كه تشكيلات سلطنتت را متزلزل، و طومار حكومتت را درهم خواهد پيچيد!» نمرود كه از شنيدن اين پيشگويى متعجّب و وحشت‌زده شده بود، گفت: «آيا اكنون به دنيا آمده است؟» گفتند: «هنوز پا به عرصه وجود نگذاشته است»؛ نمرود گفت:

«نخواهم گذاشت زنده به دنيا بيايد، تا تاج و تختم را تهديد كند». سپس تصميم به قتل تمام نوزادان پسر گرفت! [1] و اين تصميم را به همه مأموران حكومت ابلاغ كرد. هر پسربچّه‌اى كه به دنيا مى‌آمد توسّط مأموران نمرود كشته مى‌شد. مادر ابراهيم عليه السلام‌ [2] حامله شد، و از آينده جنين در رحمش بيمناك بود. خداوند متعال به وى الهام كرد كه فرزندش را پس از تولّد در غارى كه نزديك شهر بود بگذارد، [3] و روزها براى سركشى و شير دادن نوزادش، پنهان از چشم مأموران نمرود به‌

[1]. تاريخ انبيا، ص 15

[2]. مادرش «نونا» و پدرش «تارخ بن ناحور» از نوادگان حضرت نوح عليه السلام بوده است. و در روز اوّل ذيحجّه به دنياآمده است (تاريخ انبيا، ص 15)

[3]. تاريخ انبيا، ص 15