آنان شكر تو را به جاى آورند».

دعاى ابراهيم خليل عليه السلام مستجاب شد، و به زودى همسر و فرزندش از تنهايى درآمده، و روز به روز بر عمران و آبادى مكّه افزوده شد، و ميوه‌ها و ثمرات به سمت كعبه سرازير گشت، به گونه‌اى كه اكنون انسان باور نمى‌كند كه اين شهر آباد و سرسبز، همان سرزمين خشك و بى‌آب و علف است. همه جاى مكّه را درخت كاشته‌اند، حتّى صحراى عرفات (كه تا چند سال قبل خشك و سوزان بود، و حجّاج حتّى داخل خيمه‌ها تحمّل ماندن نداشتند) تبديل به باغ بزرگ و سرسبزى شده است. علاوه بر اين كه قلب‌هاى مردم سراسر دنيا متوجّه آن شده، و هر ساله ميليون‌ها زائر براى زيارت آن خانه مقدّس و مبارك، رنج سفر را بر خود هموار مى‌كنند. و اين اقبال، به‌خصوص بعد از پيروزى شكوهمند انقلاب اسلامى ايران در كشور ما، چند برابر شده است، به گونه‌اى كه هم اكنون اگر كسى ثبت نام كند 18 سال بايد در نوبت بماند تا توفيق تشرّف يابد. عدّه‌اى از مسلمانان آرزويشان اين است كه همه زندگى خود را بدهند و يك بار توفيق زيارت كعبه نصيبشان شود. و اينها همه از بركت دعاى ابراهيم عليه السلام بود.

حضرت سپس، انگيزه خالص و صاف و خالى از رياى خود را چنين بيان مى‌كند:

«رَبَّنَا إِنَّكَ تَعْلَمُ مَا نُخْفِى وَمَا نُعْلِنُ وَمَا يَخْفَى عَلَى اللَّهِ مِنْ شَىْ‌ءٍ فِى الْأَرْضِ وَلَا فِى السَّمَاءِ»؛ پروردگارا! تو آنچه را كه پنهان كرده و يا آشكار مى‌سازيم؛ مى‌دانى و چيزى در زمين و آسمان بر خدا پنهان نيست».

خدايا! آنچه براى من مهم بود جلب رضا و انجام فرمان تو بود. پس به هيچ عنوان نگران نبودم كه يك زن تنها و كودكى شيرخوار در آن بيابان خشك و سوزان چه خواهند كرد، بلكه چون تو راضى به آن بودى، با توكّل بر تو فرمانت را بجا آوردم. در آيه بعد مى‌فرمايد: