فرا رسيده؛ و به يقين عذاب بدون بازگشت (الهى) به سراغ آنها مى‌آيد».

عذاب قوم لوط قطعى شد، امّا بر خلاف آنچه كه در ميان مردم مشهور است، آتش الهى، تَر و خشك (گناه‌كار و بى‌گناه) را با هم نمى‌سوزاند، زيرا خداوند عادل است، و اين كار بر خلاف عدالت خداست. به‌همين علّت مى‌فرمايد:

«فَأَخْرَجْنَا مَنْ كَانَ فِيهَا مِنَ الْمُؤْمِنِينَ* فَمَا وَجَدْنَا فِيهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِّنَ الْمُسْلِمِينَ»؛ ما مؤمنانى را كه در آن (شهرها) بودند (قبل از نزول عذاب) خارج كرديم، ولى جز يك خانواده با ايمان در آنجا نيافتيم». [1]

فرشتگان الهى پس از ابلاغ مأموريّت خويش به حضرت ابراهيم عليه السلام و گفتگويى كه با وى داشتند، به سمت قوم لوط حركت كردند، و حضرت ابراهيم عليه السلام نيز به مأموريّت خويش، كه همان پاشيدن بذر توحيد در ميان مردم شام بود ادامه داد.

يكى از شاهكارهاى قرآن مجيد اين است كه در لابلاى تاريخ انبيا و پيامبران، انواع درس‌هاى فضيلت و معرفت و اخلاق و عبرت و در يك كلام گفتنى‌ها را بيان مى‌كند. از جمله در آيات مورد بحث به دو موضوع ميهمانى و ثروت اشاره شده، كه لازم است مطالبى درباره آن مطرح شود.

1. ميهمانى‌

طبق آنچه كه از آيات مورد بحث استفاده مى‌شود، حضرت ابراهيم عليه السلام از آمدن ميهمانان شاد و خوشحال گشت، و بلافاصله مشغول تهيّه وسايل پذيرايى و بخصوص آماده كردن غذا شد. در حالى كه برخى از ما مسلمانان هنگامى كه متوجّه مى‌شويم قرار است ميهمانى براى ما بيايد عزا گرفته، و بسيار ناراحت مى‌شويم. اسلام دين رحمت و عاطفه است، و اهميّت زيادى به ميهمانى‌

[1]. سوره ذاريات، آيه 35 و 36