فصل هفتم:

داستان هجرت‌

حضرت ابراهيم عليه السلام در مبارزه با بت‌پرستان و مشركان بابل پيروز شد و به هدف خود كه آبيارى قلب و روح آنان با آب چشمه‌سار توحيد و يكتاپرستى بود رسيد. بدين جهت تصميم گرفت از بابل هجرت كند و در منطقه‌اى ديگر كه مردم تشنه معارفِ ناب آيين يكتاپرستى هستند به تبليغ آيين حق بپردازد.

آيه 71 سوره انبيا داستان هجرت را چنين بيان مى‌فرمايد:

«وَنَجَّيْنَاهُ وَلُوطاً إِلَى الْأَرْضِ الَّتِى بَارَكْنَا فِيهَا لِلْعَالَمِينَ»؛ و او و لوط را به آن سرزمين كه آن را براى همه جهانيان پربركت ساختيم [/ سرزمين شام‌] نجات داديم».

ابراهيم عليه السلام و لوط پيامبر عليه السلام از بابل به كجا هجرت كردند؟ به مصر رفتند؟ يا به مكّه عزيمت نمودند؟ و يا به شام سفر كردند؟

آيه اوّل سوره إسراء پاسخ اين سؤال را مى‌دهد، توجّه فرماييد:

«سُبْحَانَ الَّذِى أَسْرَى‌ بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِّنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَا الَّذِى بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا إِنَّه هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ»؛ پاك و منزّه است خدايى كه بنده‌اش را در يك شب، از مسجد الحرام به مسجد الاقصى- كه گرداگردش را پربركت ساخته‌ايم- برد، تا برخى از نشانه‌هاى خود را به او ارائه دهيم، چرا كه او شنوا و بيناست».