اين جمله بمعنى «حلول» خدا در مسيح، و آخر جمله «اتحاد» او را با مسيح ميرساند و حلول و اتحاد خداوند در هر چيز، و با هر چيز، ديگر با اصل توحيد مخالفت صريح دارد.

4- در اين عبارت تصريح شده كه من (عيسى) اعمال پدر را انجام ميدهم، در حالى كه ميدانيم معجزاتى كه بوسيله پيامبران ابراز ميشود در واقع اعمال استقلالى آنها نيست، و در حقيقت كار خداست كه به دست آنها آشكار ميگردد، و ميان اين دو تفاوت بسيار است.

اكنون منطق قرآن را در اين‌باره و هم درباره حضرت مسيح (ع) توجه كنيد:

قرآن ميگويد: (وَ إِذْ قالَ اللَّهُ يا عيسَى ابْنَ مَرْيَمَ ءَ أَنْتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُوني وَ أُمِّيَ إِلهَيْنِ مِنْ دُونِ اللَّهِ قالَ سُبْحانَكَ ما يَكُونُ لي أَنْ أَقُولَ ما لَيْسَ لي بِحَقِّ إِنْ كُنْتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ ما في نَفْسي وَ لا أَعْلَمُ ما في نَفْسِكَ إِنَّكَ أَنْتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ- ما قُلْتُ لَهُمْ إِلَّا ما أَمَرْتَني بِهِ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبّي وَ رَبَّكُمْ وَ كُنْتُ عَلَيْهِمْ شَهيدًا ما دُمْتُ فيهِمْ فَلَمَّا تَوَفَّيْتَني كُنْتَ أَنْتَ الرَّقيبَ عَلَيْهِمْ وَ أَنْتَ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ شَهيدٌ). (مائده- 116 و 117).

بخاطر بياور «هنگاميكه خداوند به عيسى مى‌گويد: آيا تو به مردم گفتى من و مادرم را- غير از خدا- معبود خود قرار دهيد؟! عيسى عرض ميكند: خداوندا منزهى من هرگز حق ندارم آنچه شايسته من نيست بگويم، اگر چنين گفته بودم تو ميدانستى، آنچه در درون جان من است، ميدانى و من آنچه در ذات تو است نميدانم و تو داناى غيوب و نهانها هستى، من بآنها جز آنچه به من امر فرمودى نگفتم، گفتم (تنها) خدا را بپرستيد كه پروردگار من و شماست، و تا زمانى كه در ميان آنها بودم گواه حال ايشان بودم (كه از مسير توحيد و يگانگى منحرف نگردند) و هنگاميكه‌