اما روى فرض مسطح بودن، معنى آنها كاملًا روشن نيست.

روايات متعددى در باب اوقات نماز وارد شده كه در آنها تصريح گرديده است كه هر نقطه‌اى مشرق و مغربى دارد و ساكنان هر نقطه موظف به مشرق و مغرب خود مى‌باشند زيرا:

«ان الشمس تطلع على قوم قبلنا و لغرب عنا و هى طالعة على قوم آخرين‌

: «خورشيد پيش از آنكه بر ما طلوع كند بر اقوام ديگرى طالع مى‌شود، و هنگامى كه از ما غروب ميكند بر اقوام ديگرى طلوع خواهد كرد» [1] اين گونه روايات دلالت صريحتر و روشنترى بر كرويت زمين دارد.

ولى با همه آنها، آيات و روايات فوق را تنها به عنوان يك نكته علمى مى‌توان معرفى كرد نه يك «معجزه علمى» زيرا:

نظريه كرويت زمين قرنها پيش از ظهور پيامبر (ص) به عنوان يك نظريه اصولى و مسلّم مورد قبول محافل علمى جهان بوده است.

توضيح اينكه: پيش از پيدايش بطلميوس و فرضيه معروف او درباره ساختمان جهان نظرات مختلفى درباره شكل زمين از طرف فلاسفه اظهار مى‌شد:

بعضى آن را مسطّح مى‌پنداشتند (مانند انكسيماس فيلسوف معروف يونانى) و بعضى آن را به شكل اسطوانه (مانند انكسيمندر يونانى). بعضى آن را به شكل مخروطى و بعضى به صورت مكعب شش ضلعى! و عقايد گوناگون افسانه مانندى از اين قبيل. اما بعضى آنرا به شكل كروى مى‌دانستند.

اين عقيده پس از ظهور بطلميوس و فرضيه معروف او درباره افلاك‌

[1]. وسائل الشيعه جلد سوم جلد صفحه 131 (در ضمن روايتى از امام صادق (ع) آمده است).