النُّجُومُ التَّىِ فِى السًّماءِ مَدائِنُ مِثْلُ مَدائِنِ التى الارضِ‌

: «اين ستارگانى كه در آسمانند شهرهائى همانند شهرهاى زمين هستند (و ساكنانى دارند)». [1]

يادآورى‌

نكته‌اى كه در اينجا لازم است به آن اشاره كنيم اين است كه بيشتر كسانى كه درباره وجود حيات در كرات ديگر سخن ميگويند؛ چنين فرض مى‌كنند كه شرايط حيات در همه جا بايد همانند شرايط حيات در كره زمين باشد، در حالى كه اين يك اشتباه بزرگ است، چه مانعى دارد كه حيات و زندگى در چهره‌هاى ديگرى در كرات آسمان تجلّى كند و هيچگونه نيازى به شرايط موجودات زنده زمينى نداشته باشد.

اين يك نوع كوتاه نظرى يا خودخواهى است كه ما تصور كنيم همه جا زندگى به همين شكل زندگى ما بوده باشد. و حيات و زندگى خود را مقياس اصلى قرار دهيم.

مثلًا فكر كنيد اگر ما هرگز حيوانات آبى را نديده بوديم شايد يقين پيدا ميكرديم كه چيزى ممكن نيست در آب زندگى كند چه اينكه زندگى در درجه اول نيازمند به هواست، و هوا در آب وجود ندارد، و به اين ترتيب چون خود ما بيش از چند لحظه نمى‌توانيم در آب بمانيم خيال ميكرديم هر موجود زنده‌اى بايد چنين باشد.

اما پس از مطالعه و بررسى مى‌بينيم موجودات زنده آبى هم از اكسيژن هوا استفاده مى‌كنند منتها بوسيله دستگاه مخصوصى «برانشى» كه‌

[1]. اخبار متعدد ديگرى نيز در اين زمينه نقل شده، براى اطلاع بيشتر بر اين اخبار به كتاب «الهيئة و الاسلام» مراجعه فرمائيد.