روشن است كه اين فضايل بزرگ پيوندى با آن محتواى برجسته دارد، محتوايى كه هرگاه در زندگى انسان در بعد «اعتقادى» و «عملى» او انعكاس يابد، بدون شك مستحقّ اين فضايل عظيم است و اگر در اين روايات سخن از تلاوت به ميان آمده، منظور تلاوتى است كه مقدّمه‌اى براى ايمان و عمل باشد.

تعبير پرمعنايى كه در يكى از روايات نبوى وارد شده و مى‌گويد:

هركس «حم» را بخواند و به آن ايمان داشته باشد، شاهد گوياى اين سخن است.