سوره مؤمنون‌

در روايات فضيلت بسيارى براى اين سوره بيان شده است.

در حديثى پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود:

«مَن قَرَأ سورَةَ المُؤمِنِينَ بَشَّرَتهُ المَلائِكَةُ يَومَ القِيامَةِ بِالرَّوحِ وَالرَّيحانِ وَما تَقِرُّ بِهِ عَينُهُ عِندَ نُزُولِ مَلَكِ المَوتِ‌

؛ هر كه سوره مؤمنون را تلاوت كند، فرشتگان در روز قيامت او را به روح و ريحان بشارت مى‌دهند و هنگامى كه فرشته مرگ براى قبض روح او مى‌آيد چنان بشارتى به او مى‌دهد كه چشمش روشن مى‌شود». [1]

و در روايتى امام صادق عليه السلام فرمود:

«مَن قَرَأَ سورَةَ المُؤمِنينَ خَتَمَ اللّهُ لَهُ بِالسَّعادَةِ إذا كانَ يُدمِنُ قِرائتَها في كُلّ جُمُعَةٍ وَكانَ مَنزِلُهُ فِى‌الفِردَوسِ الأعلى‌ مَعَ‌النَّبِيّينَ وَالمُرسَلِينَ‌

؛ هر كه سوره مؤمنون را بخواند و در هر جمعه آن را ادامه دهد، خداوند پايان زندگى او را باسعادت قرار مى‌دهد و جايگاه او فردوس اعلى (بهشت برين) است، همراه پيامبران و رسولان».

تكرار اين معنى را ضرورى مى‌دانيم كه ذكر فضايل تلاوت‌

[1]. مجمع‌البيان، ج 7، ص 98