سوره ضحى‌

در فضيلت اين سوره همين بس كه در حديثى از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نقل شده است:

«مَن قَرَأَها كانَ مِمَّن يَرضاهُ اللّهُ وَلِمُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله أن يَشفَعَ لَهُ وَلَهُ عَشرُ حَسَناتٍ بِعَدَدِ كُلّ يَتِيمٍ وَسائِلٍ‌

؛ هر كس آن را تلاوت كند، از كسانى خواهد بود كه خدا از آنها راضى مى‌شود و شايسته است محمّد صلى الله عليه و آله از او شفاعت كند و به عدد هر يتيم و مسكين سؤال‌كننده ده حسنه براى او خواهد بود». [1]

و اين‌همه فضيلت از آنِ كسى است كه آن را بخواند و در عمل به كار بندد.

قابل توجّه اينكه مطابق روايات متعدّدى اين سوره و سوره آينده (سوره ألم نشرح) يك سوره است، و چون در نماز بعد از حمد بايد يك سوره كامل خوانده شود، اين دو سوره را بايد با هم خواند (نظير اين معنى درباره سوره‌هاى فيل و لِإيلاف نيز گفته شده است).

و اگر درست در محتواى اين دو سوره دقّت كنيم درمى‌يابيم كه‌

[1]. مجمع‌البيان، ج 10، ص 503