نشانه‌هاى قيامت آن‌چنان بيان شده كه گويى تلاوت‌كننده را در مقابل صحنه قيامت قرار مى‌دهد). [1]

در حديثى مى‌خوانيم كه از پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيدند چرا اين‌قدر زود آثار پيرى در شما نمايان شده؟ فرمود:

«شَيَّبَتني هُودُ وَالْوَاقِعَةُ وَالْمُرْسَلَاتُ وَعَمَّ يَتَساءَلُونَ وَإِذَا الشَّمْسُ كُوّرَتْ‌

؛ سوره هود و واقعه و مرسلات و عمّ و إذا الشّمس كوّرت مرا پير كرد» (زيرا آن‌چنان حوادث هولناك قيامت در اينها ترسيم شده است كه هر انسان بيدارى را گرفتار پيرى زودرس مى‌كند). [2]

و در حديثى امام صادق عليه السلام فرمود: «هركه سوره عَبَسَ وَتَوَلّى‌ وَإِذَا الشَّمْسُ كُوّرَتْ را بخواند، زير بال و پر لطف پروردگار در جنّت جاودان و در سايه لطف و كرامت الهى در باغ‌هاى بهشت خواهد بود و اين براى خداوند چيز مهمّى نيست اگر اراده كند». [3]

تعبيراتى كه در روايات بالا آمده، به‌خوبى نشان مى‌دهد كه منظور تلاوتى است كه سرچشمه آگاهى و ايمان و عمل باشد.

[1]. بحارالانوار، ج 89، ص 320 و تفسير قرطبى، ج 10، ص 7017

[2]. تفسير نورالثقلين، ج 5، ص 513

[3]. ثواب الاعمال به نقل نورالثقلين، ج 5، ص 512