سوره مزّمّل‌

در حديثى از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‌خوانيم كه فرمود:

«مَن قَرَأَ سورَةَ المُزَّمّلِ رُفِعَ عَنهُ العُسرُ فِى‌الدُّنيا وَالآخِرَةِ

؛ هر كس سوره مزّمّل را بخواند، سختى‌ها در دنيا و آخرت از او برداشته مى‌شود». [1]

و در حديثى امام صادق عليه السلام فرمود:

«مَن قَرَأَ سورَةَ الْمُزَّمّلِ فِى‌العِشاءِ الآخِرَةِ أو في آخِرِ الليلِ كانَ لَهُ الليلُ وَالنَّهارُ شاهِدَينِ مَعَ السُّورَةِ وَأحياهُ‌اللّهُ حَياةً طَيّبَةً وَأماتَهُ ميتَةً طَيّبَةً

؛ هر كس سوره مزّمّل را در نماز عشاءِ دوم (منظور همان نماز عشاء است، زيرا گاه به مغرب عشاءِ اوّل گفته مى‌شود) يا در آخر شب بخواند، شب و روز و همچنين خود اين سوره، روز قيامت گواه او خواهد بود و خداوند او را حيات پاكيزه و مرگ پاكيزه‌اى خواهد داد». [2]

مسلّماً اين فضايل بزرگ در صورتى است كه محتواى سوره داير به قيام شبانه، تلاوت قرآن، صبر، استقامت، ايثار و انفاق عملى شود، نه تلاوتى خالى از عمل.

[1]. مجمع‌البيان، ج 10، ص 375

[2]. همان‌