سوره ممتحنه‌

در حديثى پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود:

«مَن قَرَأَ سورَةَ المُمتَحَنَةِ كانَ المُؤمِنونَ وَالمُؤمِناتُ لَهُ شُفَعاءَ يَومَ القِيامَةِ

؛ هركه سوره ممتحنه را بخواند، روز قيامت مؤمنين و مؤمنات شفيعان او خواهند بود». [1]

و در حديثى امام سجّاد عليه السلام فرمود:

«مَن قَرَأَ سورَةَ المُمتَحَنَةِ في فَرائِضِهِ وَنَوافِلِهِ إمتَحَنَ‌اللّهُ قَلبَهُ لِلإيمانِ وَنَوَّرَ لَهُ بَصَرَهُ وَلايُصيبُهُ فَقرٌ أبَداً وَلا جُنونٌ في بَدَنِهِ وَلا في وَلَدِهِ‌

؛ هركه سوره ممتحنه را در نمازهاى واجب و نافله بخواند، خداوند قلبش را براى ايمان خالص و آماده مى‌كند، نور بصيرت به او مى‌بخشد و هرگز فقر دامانش را نمى‌گيرد و خود و فرزندانش گرفتار جنون نمى‌شوند». [2]

ناگفته پيداست اين‌همه فضيلت و افتخار از آنِ كسانى است كه به آيات اين سوره در زمينه «حُبّ فِى‌اللّه»، «بُغضِ فِى‌اللّه» و «جهاد در راه خدا» و به‌كار بستن محتواى آن توجّه مى‌كنند.

[1]. مجمع‌البيان، ج 9، ص 267

[2]. نورالثقلين، ج 5، ص 299