اين موضوع، نخستين بحثى است كه در مورد صفات پيامبران، جلب توجه مى‌كند. عصمت عبارت است از: يك‌ نيروى درونى‌ كه دارنده آن را از هر گونه گناه و خطا باز مى‌دارد. به اين ترتيب، عصمت بر دو نوع است:

1- مصونيت از گناه.

2- مصونيت از خطا و اشتباه.

گر چه در اين مورد، بسيارى از علماى كلام‌ (دانشمندان بحث عقايد و مذاهب) و بعضى از فلاسفه، استدلالات اين دو نوع را به هم آميخته‌اند، ولى چنانكه خواهيم ديد، اين كار صحيح نيست و بايد هر يك را جداگانه مورد بحث قرار دهيم.

اختلاف عقايد در عصمت انبيا

در ميان پيروان اديان، در مورد ازوم عصمت پيامبران، اختلاف نظرهاى غير قابل انكارى وجود داردج و از آنجا كه توجه به نقاط مورد اختلاف، به درك استدلالات آينده، كمك مى‌كند، خوب است به عنوان نمونه، نظرات فرق مختلف مسلمانان جهان را- كه ديگران در پيرامون اين مسئله بحث كرده‌اند- به طور اختصار يادآور شويم.

1- آيا بايد پيامبر از تمام گناهان معصوم باشد؟

تمام فرق مسلمانان متفّقند كه بايدپيامبر از كفر معصوم باشد [1] ولى جمعى‌از اخباريين اهل تسنن، ساير گناهان- حتى گناهان كبيره‌

[1]-/ به جز از بعضى از خوارج كه گناه بر انبياء تجويز مى‌كنند و هر گناهى را هم كفرمى‌دانند! البته نبايد اين گروه را به حساب مسلمانان و فرق آنان گذارد