مسأله 48- آب قليل به محض برخورد با نجاست، نجس مى‌شود، مگر آن كه با فشار به چيز نجس برسد كه در اين صورت فقط قسمتى كه با نجس برخورد كرده نجس مى‌شود؛ مانند ظرف آبى كه از بالا بر چيز نجس ريخته مى‌شود، تنها آبهايى كه به چيز نجس رسيده نجس مى‌شود و آبهاى بالا و داخل ظرف پاك است.

مسأله 49- اگر آب كر يا جارى، به آب قليلِ نجس متّصل شود و با آن مخلوط گردد، پاك مى‌گردد. (مثلًا: اگر ظرف آب قليلى را كه نجس شده، زير شير آبى كه به منبع كر متّصل مى‌باشد بگذارند و آب را بر آن باز كنند پاك مى‌شود) ولى اگر بو يا رنگ يا مزه نجاست گرفته باشد، بايد به قدرى با آن مخلوط شود كه بو يا رنگ يا مزه نجاست از بين برود.

مسأله 50- تمام اقسام آبهاى مطلق، بجز آب قليل، تا زمانى كه بو يا رنگ يا مزه نجاست نگرفته باشد، پاك است و هرگاه بر اثر برخورد با نجاست، بو يا رنگ يا مزه نجاست بگيرد نجس مى‌شود (بنابراين، آب جارى، چاه، كُر و حتّى باران در اين حكم مشتركند).

مسأله 51- آب لوله‌هايى كه متّصل به منبع كُر مى‌باشد، در حكمِ آبِ كر است.

مسأله 52- برخى از خصوصيّات آب باران:

* اگر باران بر چيز نجسى كه عينِ نجس‌ [1] در آن نيست، يك‌بار ببارد پاك مى‌شود.

* اگر بر فرش و لباسِ نجس ببارد فشار لازم ندارد و پاك مى‌شود؛ به‌

[1]. عين نجس چيزى است كه خودبه‌خود نجس است؛ مانند ادرار و خون‌