نماز قضا

نماز قضا، نمازى را گويند كه بعد از وقت خوانده شود.

مسأله 334- انسان بايد نمازهاى واجب را در وقت معيّن آن بخواند و چنانچه خداى نكرده بدون عذر نمازى از او قضا شود گناهكار است و بايد توبه كرده و قضاى آن راهم بجا آورد.

مسأله 335- در دو مورد، بجا آوردن قضاى نماز، واجب است:

الف) نماز واجب را در وقت آن، نخوانده باشد.

ب) بعد از وقت متوجّه شود نمازى كه خوانده، باطل بوده است.

مسأله 336- كسى كه نماز قضا دارد، نبايد در خواندن آن كوتاهى كند، ولى واجب نيست فوراً آن را بجا آورد.

مسأله 337- قضاى نمازهاى روزانه لازم نيست به ترتيب خوانده شود، ولى اگر نماز ظهر و عصر يا مغرب و عشاى يك روز باشد، بايد به ترتيب بخواند.

مسأله 338- كسى كه مى‌داند نماز قضا دارد، ولى شماره آنها را نمى‌داند؛ مثلًا نمى‌داند چهارتا بوده يا پنج‌تا، چنانچه كمتر را بخواند كافى است.

مسأله 339- نماز قضا را بايد به همان شكلى كه قضا شده به جا آورد.

اگر شكسته قضا شده، شكسته، و اگر به صورت تمام قضا شده تمام بجا آورند. اگر نماز ظهر و عصر بوده آهسته، و اگر صبح و مغرب و عشا بوده‌