مسأله 308- شكهايى كه نبايد به آنها اعتنا كرد:

الف) در نماز مستحبّى.

ب) در نماز جماعت.

ج) پس از سلام نماز.

د) بعد از گذشتن وقت نماز.

ه) شك كثيرالشّك؛ يعنى كسى كه بسيار شك مى‌كند.

مسأله 309- اگر كسى در تعداد ركعتهاى نماز مستحبّى شك كند، بنا را بر دو مى‌گذارد، چون تمام نمازهاى مستحبّى- بجز نماز وتر و نماز اعرابى- دو ركعتى است. پس اگر شك بين يك و دو، يا دو و بيشتر از آن پيش آيد، بنا را بر دو مى‌گذارد و نماز صحيح است.

مسأله 310- اگر امام جماعت در نماز جماعت، در ركعتهاى نماز شك كند، ولى مأموم شك نداشته باشد و به امام بفهماند كه ركعت چندم است، امام جماعت نبايد به شكّ خود اعتنا كند، همچنين اگر مأموم شك كند، ولى امام جماعت شك نداشته باشد، از امام جماعت پيروى مى‌كند و نماز او صحيح است.

مسأله 311- اگر بعد از سلام نماز شك كند كه نمازش صحيح بوده يا نه؛ مثلًا شك كند ركوع كرده يا نه، يا شك كند كه چهار ركعت خوانده يا پنج ركعت، به شكّ خود اعتنا نكند.

مسأله 312- اگر بعد از گذشتن وقت نماز شك كند كه نماز خوانده يا نه، يا گمان كند كه نخوانده، خواندن آن لازم نيست؛ ولى اگر پيش از گذشتن وقت شك كند كه نماز را خوانده يا نه، بايد نماز را بخواند.