كارها كه قبل از نماز جايز بوده، بر نمازگزار حرام مى‌شود، مانند خوردن و آشاميدن، خنديدن و گريستن و سخن گفتن).

مسأله 217- «اللَّهُ اكْبَرُ» مانند ساير ذكرهاى نماز و حمد و سوره بايد به عربى صحيح گفته شود و عربى غلط يا ترجمه آن كافى نيست.

مسأله 218- مستحب است نمازگزار موقع گفتن تكبيرةالاحرام و تكبيرهاى بين نماز، دستها را تا مقابل گوشها بالا ببرد (كف دستها رو به قبله باشد).

قيام‌

مسأله 219- قيام؛ يعنى ايستادن. نمازگزار بايد تكبيرةالاحرام و قرائت را در حال قيام و آرامش بدن بخواند.

مسأله 220- اگر ركوع را فراموش كند و بعد از قرائت به سجده برود و قبل از وارد شدن به سجده يادش بيايد، بايد برخيزد و بايستد سپس به ركوع برود و پس از آن سجده‌ها را بجا آورد (اين همان قيام متّصل به ركوع است).

مسأله 221- نمازگزار بايد موقع ايستادن هردو پا را بر زمين بگذارد، ولى لازم نيست سنگينى بدن روى هر دو پا مساوى باشد.

مسأله 222- در موقع قيام نبايد بدن و پاها را حركت دهد و به طرفى خم شود يا به جايى تكيه كند، ولى اگر از روى ناچارى باشد، مانعى ندارد.

مسأله 223- اگر پاها را بيش از اندازه گشاد بگذارد بطورى كه از شكل ايستادن بيرون رود نمازش باطل است، مگر اين‌كه ناچار باشد.