توضيح اين گفتار فلسفى و نزديك ساختن آن بذهن مى زنند و ميگويند: هنگاميكه ما مثلا نگاه به اطاق كار و يا منزل مسكونى خود ميكنيم مى بينيم روشن است.

از خود ميپرسيم: آيا: اين روشنى از خود اين اطاق است؟

- فوراً بخود پاسخ مى دهيم: نه، براى اينكه اگر روشنى آن از خود اطاق مى جوشد نبايد هيچوقت تاريك گردد، در حالى كه پاره اى از اوقات تاريك و گاهى روشن است، پس روشنى آن از جاى ديگر است.

بزودى باين نتيجه مى رسيم كه روشنى اطاق و خانه ما وسيله ذرات يا امواج نور مى باشد كه بآن تابيده است.

- فوراً از خود سؤال مى كنيم: روشنى ذرات نور از كجاست؟

- با تأمل مختصرى بخود پاسخ ميدهيم: روشنى ذرات نور از خود آنها است و از درون ذاتش ذرات نور اين خاصيت روشنائى را عاريه نگرفته اند، در هيچ نقطه جهان نميتوانيم ذرات نور پيدا كنيم كه تارك باشند و سپس روشنائى را از