2

اصحاب الاخدود

زمانى كه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله در مكّه بود مسلمانان در اقليّت بودند و مشركان و بت‌پرستان، بر تمام مكّه سلطه داشتند و مسلمانان را آزار و اذيت مى‌كردند.

بلكه گاه خود پيامبر صلى الله عليه و آله نيز مورد آزار آنها قرار مى‌گرفت. مشركان هر چه فشار بيشترى بر مسلمانان وارد مى‌كردند، نتيجه كمترى مى‌گرفتند، گاه جوانانى كه از عشق پيامبر و ايمان به خدا لبريز بودند را به شكنجه‌گاه مى‌بردند و به سختى شكنجه مى‌كردند. اگر داستان شكنجه‌هاى مسلمانان را در مكّه مطالعه كنيم متوجّه خواهيم شد كه اسلام ارزان به دست نيامده است.

هر قدر مسلمانان را اذيّت و آزار و شكنجه مى‌كردند، كه بعضاً به شهادت آنها منتهى مى‌شد، دست از پيامبر صلى الله عليه و آله برنمى‌داشتند، بلكه ايمان و باورشان راسخ‌تر و گام‌هايشان استوارتر و اميدشان بيشتر مى‌شد.

يك نمونه از آزار و اذيّت‌ها و شكنجه‌هاى مشركان، تبعيد، مسلمانان مكّه به شعب ابيطالب بود، جايى كه مسلمانان نه سرپناهى داشتند، و نه موادّ غذايى كافى در اختيارشان بود، و نه ارتباطى با مكّه و اهل آن داشتند. در آن‌جا بود كه حتّى شخصيّت ثروتمندى همچون خديجه غذاى كافى براى خوردن نداشت. تابش‌