صبح اوّل وقت به بازار مى‌آمد و بر كار مغازه‌داران و دادوستد تجّار نظارت مى‌كرد و از مفاسد اقتصادى پيشگيرى مى‌كرد. آن حضرت تازيانه‌اى نيز در دست داشت تا افراد سركش بترسند، و سركشى و تمرّد نكنند. آن حضرت در ابتداى بازار مى‌ايستاد و در ضمن جملاتى كوتاه كسبه بازار را نصيحت نموده، آنها را به وظايفشان آشنا مى‌كرد. بازاريان با شنيدن صداى مولى دست از كار كشيده و به سخنان آن حضرت گوش جان مى‌سپردند:

«يا معشر التّجار اتّقوا اللّه!

؛ اى تجّار و اى كسبه! تقواى الهى پيشه كنيد» سپس در ضمن جملاتى كوتاه و شفّاف امّا عميق و پرمعنا ده سفارش به آنها مى‌كرد:

1.

«قدّموا الإستخارة

؛ اى اهل بازار! خير را از خداوند متعال مسئلت كنيد» مغازه و كارخانه و شركت و زمين كشاورزى و ماشين و اداره و مانند آن، ابزار و وسيله است. خير را از مسبّب الاسباب و وسيله ساز طلب نماييد.

2.

«و تبرّكوا بالسّهولة

؛ سخت‌گيرى نكنيد و آسان بگيريد، با مردم كنار بياييد چرا كه بركت در سهولت و ترك سخت‌گيرى است».

3.

«و اقتربوا من المبتاعين‌

؛ به مشتريان نزديك شويد. سخنانى از قبيل «قيمتهاى ما مقطوع است» و «يك كلام» و مانند اينها كه باعث دورى مشتريان مى‌شود نگوييد.

4.

و تزيّفوا بالحلم‌

؛ صبر و حوصله داشته باشيد». اگر مشترى جنس مغازه شما را نپسنديد و خريد نكرد عصبانى نشويد و بد و بيراه نگوييد.

5.

«و تناهوا عن اليمين‌

؛ از قسم خوردن به هنگام معامله خوددارى كنيد».

خداوند بزرگ‌تر از آن است كه او را وسيله رسيدن به منافع مادّى قرار دهيد.

6.

«و جانبوا الكذب‌

؛ و از دروغ گفتن بپرهيزيد». متأسفانه دروغ ابزار كار بعضى از كسبه و تجّار است تا آن‌جا كه كاسبى كردن را بدون دروغ امكان‌پذير