بنابراين، امكان عمر طولانى هم از طريق علمى و عادى وجود دارد و هم از طريق اعجاز و به صورت غير عادى، و عمر طولانى حضرت نوح عليه السلام و امام زمان عليه السلام امر غير ممكنى نيست.

جالب اين كه: مسيحيان كه در مورد طول عمر امام زمان عليه السلام ايراد مى‌كنند خودشان در مورد حضرت مسيح عمرى به مراتب طولانى‌تر قائل هستند. طبق آنچه در انجيل‌هاى فعلى نوشته شده، آنها معتقدند حضرت مسيح بعد از به دار آويخته شدن دفن شد و پس از سه روز دوباره زنده شد و به آسمان‌ها رفت و هنوز زنده است و از آن زمان تاكنون بيش از دو هزار سال مى‌گذرد! آنها كه براى حضرت عيسى عليه السلام چنين عمر طولانى قائل هستند چطور عمر طولانى امام زمان عليه السلام مايه شگفتى و تعجّب آنهاست.

به هر حال حضرت نوح عليه السلام از عمر طولانى خود در جهت هدايت مردم استفاده كرد؛ چرا كه هدايت بشر بسيار مهم است، در روايتى از وجود مقدّس حضرت محمّد صلى الله عليه و آله خطاب به على عليه السلام مى‌خوانيم كه: «اگر خداوند يك نفر از بندگانش را به‌دست تو هدايت كند از آنچه آفتاب بر آن مى‌تابد ارزشمندتر است». [1]

آفتاب تنها بر كره زمين نمى‌تابد، بلكه بر تمام منظومه شمسى مى‌تابد. در نتيجه هدايت يك نفر، ارزشمندتر از مجموعه منظومه شمسى است. بنابراين، بايد مراقب همديگر باشيم اگر براى ديگران مشكلى پيش آمد آنها را هدايت كنيم.

پروردگارا! توفيق هدايت ديگران را كه بزرگ‌ترين سرمايه و افتخار است به ما مرحمت فرما.

زمانى كه پيامبران ظهور مى‌كردند مؤمنانِ به آنها محدود بودند، امّا همان‌

[1]. بحارالانوار، ج 1، ص 216، ح 26.