مثلًا محصول باندازه كافى بدست نيايد و يا دامها بعللى از بين برود و يا فرآورده‌هاى كارخانه خريدار چندانى پيدا نكند، بهر حال رباخوار سرمايه خود را به مخاطره نمى‌افكند امّا سرمايه توليدكنندگان هميشه در خطر است (دقّت كنيد).

جمله‌ (فلكم رؤس اموالكم) (سوره بقره، آيه 279) كه به آن استدلال كرده‌اند با توجّه به جمله‌هاى قبل و بعد بهيچ وجه دليل بر مقصود آنها نيست و گويا آنها عمداً آن را از قبل و بعد بريده‌اند، چرا كه ايه بعد بحكم اين كه دستور مى‌دهد بدهكارانتان را مهلت دهيد كاملًا روشن مى‌سازد كه سخن در مورد وام‌هاى ربوى است، نه هر گونه سرمايه گذارى.

اساساً ربانه از نظر مفهوم كلمه و نه نظر تحريم و نه از نظر روايات و آيات شامل سرمايه گذارى نمى‌شود، امّا متأسفانه آنها كه مى‌خواهند پيشداورى‌هاى خود را بر قرآن تحميل كنند دست به چنين استدلالى مى‌زنند هر چند نادرست و مصداق روشن «تفسير به رأى» مى‌باشد.

در اين جا ممكن است ايراد شود كه ما از نظر موازين اسلامى چگونه مى‌توانيم بازده كار را بطور عادلانه بگونه‌اى كه موجب پيدايش جامعه دو قطبى نشود تقسيم كنيم.

پاسخ اين است كه حكومت اسلامى با استفاده از اختيارات ولايت فقه حق دارد نرخ تقسيم در آمد را ميان «كار» و «ابزار» تعيين كند، همان گونه كه حق دارد نرخ اجناس معمولى را معيّن سازد.