افكار جمعى از دانشمندان علوم طبيعى را به خود معطوف سازند.

از طرفى، مى ‌دانيم يكى از پايه‌هاى اين مكتب اصل‌ «جبر علت و معلول» است. آنان اين اصل را به صورت خشك و غيرقابل انعطافى به همه جا تعميم داده‌اند. به عبارتى ساده‌تر، اگر از دريچه افكار ماترياليستها به جهان نگاه كنيم. 59، همه حوادث و پديده‌ها حتى اراده، تصميم ما، تابع يك سلسله علل حساب شده است كه نتيجه آن غيرقابل اجتناب است.

طرز تفكر ماترياليستها انسان را به يك ماشين تشبيه مى ‌كند كه همه چرخهاى آن بدون هيچ آزادى و اختيارى فقط تحت قوانين ثابت و لايتغيرى گردش مى ‌كنند. در اين بين، خود اراده و اختيار كردنِ يكى از دو طرف‌ «فعل و ترك» نيز معلول همين قوانين جبرى است بدون آن كه بتوانيم كوچكترين تغييرى درآن بدهيم.

از اين نظر انسان يك ماشين است. البته اين ماشين با ماشينهاى ساخت دست بشر تفاوت دارد. در واقع انسان، يك ماشين بسيار پيچيده است كه به خصوص پيچيدگى اين ماشين را مى ‌توان در مغز و اعصاب آن مشاهده كرد. شايد همين پيچيدگى دستگاه مغز و اعصاب است كه ما را به اشتباه انداخته و گمان مى ‌كنيم در كارهاى خود مختار و آزاد هستيم و مى ‌پنداريم مى ‌توانيم در اخذ تصميمات خود آزاد باشيم؛ اما چه آزادى؟ چه اختيارى؟

بله، اين نيز ارمغان ديگرى از مكتب‌ «ماديگرى» است كه براى انسان عصر اتم و فضا آورده است! بنابراين اصل‌ «جبر» هم‌دوش با گسترش‌ «ماديگرى» توسعه پيدا كرده است.