و اگر زنى، از سركشى و ناسازگارى يا بى اعتنايى شوهرش، بيم داشته باشد، مانعى ندارد با هم به گونه‌اى صلح كنند و از پاره‌اى از حقوق خود، بخاطر صلح، صرف‌نظر نمايند. و صلح، بهتر است؛ اگر چه بسيارى از مردم طبق هواى نفسشان، در اين گونه موارد بخل مى‌ورزند. و گذشت ندارند و اگر نيكى و گذشت كنيد و پرهيزگارى پيشه سازيد، خداوند به آنچه انجام مى‌دهيد، آگاه است و پاداش شايسته به شما خواهد داد). (128)

شما هرگز نمى‌توانيد از نظر محبّت قلبى در ميان زنان خود، عدالت برقرار كنيد، هر چند كوشش نماييد؛ ولى تمايل خود را بكلّى متوجّه يك طرف نسازيد كه ديگرى را بصورت زنى بلا تكليف در آوريد. و اگر راه صلاح و پرهيزگارى پيش گيريد، خداوند آمرزنده و مهربان است. (129)

و اگر راهى براى اصلاح در ميان خود نيابند، و از هم جدا شوند، خداوند هر كدام از آنها را با گشايش و فضل خويش، بى‌نياز مى‌كند؛ و خداوند، داراى فضل و احسان گسترده، و حكيم است. (130)

آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است، ازآن خداست. وما به كسانى كه پيش از شما، كتاب آسمانى به آنها داده شده بود، و نيز به شما سفارش كرديم، كه از نافرمانى خدا بپرهيزيد. و اگر كافر شويد، به خدا زيانى نمى‌رسد؛ زيرا آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است براى خداست؛ و خداوند، بى‌نياز و ستوده است. (131)

آنچه در آسمانها و زمين است از آن خداست؛ و كافى است كه خدا، حافظ و نگاهبان شما باشد. (132)

اى مردم! اگر او بخواهد، شما را از ميان مى‌برد و افراد ديگرى را به جاى شما مى‌آورد؛ و خداوند، بر اين كار تواناست. (133)

كسانى كه پاداش دنيوى بخواهند، و از پاداش اخروى غافل باشند، در اشتباهند؛ زيرا پاداش دنيا و آخرت نزد خداست؛ و خداوند، شنوا و بيناست. (134)