بسيارى از سخنان درگوشى و جلسات محرمانه آنها، خير و سودى ندارد؛ مگر كسى كه از اين راه، دعوت به كمك كردن به ديگران، يا كار نيك، يا اصلاح در ميان مردم كند؛ و هر كس براى به دست آوردن خشنودى خداوند چنين كند، به زودى پاداش بزرگى به او خواهيم داد. (114)

هر كس كه بعد از آشكار شدن هدايت براى او، با پيامبر مخالفت كند، و از راهى جز راه مؤمنان پيروى نمايد، ما او را به همان سو كه مى‌رود مى‌بريم؛ و به دوزخ داخل مى‌كنيم؛ و چه بد فرجامى است. (115)

خداوند، شرك به او را نمى‌آمرزد؛ ولى كمتر از آن را براى هر كس بخواهد و شايسته ببيند مى‌آمرزد. و هر كس براى خدا همتايى قرار دهد، در گمراهى‌دورى افتاده است. (116)

آنچه آنها غير از خدا مى‌خوانند، تنها بتهايى است بى روح و بى اثر يا شيطانى سركش و ويرانگر. (117)

همان شيطانى كه خدا او را از رحمت خويش دور ساخت و او گفت: «از بندگان تو، سهم معيّنى خواهم گرفت. (118)

و آنها را گمراه مى‌كنم؛ و به آرزوها سرگرم مى‌سازم؛ و به آنان دستور مى‌دهم كه اعمال خرافى انجام دهند، و گوش چهار پايان را بشكافند، و آفرينش پاك خدايى را تغيير دهند؛ و فطرت توحيد را به شرك بيالايند.)» و هر كس، شيطان را به جاى خدا ولىّ خود برگزيند، زيان آشكارى كرده است. (119)

شيطان به آنها وعده‌ها ى دروغين مى‌دهد؛ و به آرزوها، سرگرم مى‌سازد؛ در حالى كه جز فريب و نيرنگ، به آنها وعده نمى‌دهد. (120)

آنها [پيروان شيطان‌] جايگاهشان جهنّم است؛ و هيچ راه فرارى از آن ندارند. (121)