و از خداوند، طلب آمرزش نما، كه خداوند، آمرزنده و مهربان است. (106)

و از آنها كه به خود خيانت كردند، دفاع مكن؛ زيرا خداوند، افراد خيانت پيشه گنهكار را دوست ندارد. (107)

آنها زشتكارى خود را از مردم پنهان مى‌دارند؛ امّا از خدا پنهان نمى‌دارند؛ و هنگامى كه در مجالس شبانه، سخنانى كه خدا راضى نبود مى‌گفتند، خدا با آنها بود؛ خدا به آنچه انجام مى‌دهند، احاطه دارد. (108)

آرى، شما كسانى هستيد كه در زندگى اين جهان، از آنان دفاع كرديد؛ امّا كيست كه در برابر خداوند، در روز رستاخيز از آنها دفاع كند؟! يا چه كسى است كه حامى آنها باشد؟! (109)

هر كس كار بدى انجام دهد يا به خود ستم كند، سپس از خداوند طلب آمرزش نمايد، خدا را آمرزنده و مهربان خواهد يافت. (110)

و هر كس گناهى مرتكب شود، به خود زيان رسانده؛ خداوند، دانا و حكيم است. (111)

وكسى كه خطا يا گناهى مرتكب شود، سپس بى‌گناهى را به آن متهم سازد، بار بهتان و گناه آشكارى را بر دوش گرفته است. (112)

اگر فضل و رحمت خدا شامل حال تو نبود، گروهى از آنان تصميم داشتند تو را گمراه كنند؛ امّا جز خودشان را گمراه نمى‌كنند؛ وهيچ‌گونه زيانى به تو نمى‌رسانند. خداوند، كتاب و حكمت را بر تو نازل كرد؛ و آنچه را نمى‌دانستى، به تو آموخت؛ و فضل خدا بر تو همواره بزرگ بوده است. (113)