و هنگامى كه در ميان آنها باشى، و در كنار ميدان جنگ براى آنها نماز را برپا
كنى، بايد دستهاى از آنها با تو به نماز برخيزند، و سلاحهايشان را با خود
برگيرند؛ و هنگامى كه سجده كردند و نماز را به پايان رساندند)، بايد در پشت سر شما
قرار گيرند و به ميدان بازگردند و آن دسته ديگركه نماز نخواندهاند و مشغول پيكار
بودهاند)، بيايند و با تو نماز بخوانند؛ آنها بايد وسايل دفاعى و سلاحهايشان را
در حال نماز با خود برگيرند؛ زيرا كافران آرزو دارند كه شما از سلاحها و وسايل خود
غافل شويد تا يكباره به شما هجوم آورند. و اگر از باران ناراحتيد، و يا بيمار و
مجروح هستيد، گناهى بر شما نيست كه سلاحهاى خود را بر زمين بگذاريد؛ ولى وسايل
دفاعى مانند زره و خُود را برگيريد. خداوند، عذاب خواركنندهاى براى كافران فراهم
ساخته است. (102)
و هنگامى كه نماز را به پايان رسانديد، خدا را ياد كنيد؛ ايستاده، و نشسته، و
در حالى كه به پهلو خوابيدهايد. و هرگاه آرامش يافتيد و حالت ترس زايل گشت)، نماز
را بطور معمول بر پا داريد، زيرا نماز، براى مؤمنان وظيفهاى است ثابت و داراى
اوقات معين. (103)
و در تعقيب دشمن، هيچ گاه سست نشويد؛ زيرا اگر شما درد و رنج مىبينيد، آنها
نيز همانند شما درد و رنج مىبينند؛ در حالى كه شما اميدى از خدا براى پاداش داريد
كه آنها ندارند؛ و خداوند، دانا و حكيم است. (104)
ما اين كتاب را بحق بر تو نازل كرديم؛ تا به آنچه خداوند به تو آموخته، در
ميان مردم قضاوت كنى؛ و از كسانى مباش كه از خائنان حمايت نمايى. (105)