هيچ فرد باايمانى مجاز نيست كه مؤمنى را به قتل برساند، مگر اين كه اين كار از روى خطا و اشتباه باشد؛ و اگر كسى مؤمنى را از روى خطا به قتل رساند، بايد يك برده مؤمن را آزاد كند و خونبهايى به كسان او بپردازد؛ مگر اين‌كه آنها خونبها را ببخشند. و اگر مقتول، از گروهى باشد كه دشمن شما هستند و كافرند)، ولى مقتول با ايمان بوده، تنها بايد يك برده مؤمن را آزاد كند و پرداختن خونبها به كافران لازم نيست). و اگر از گروهى باشد كه ميان شما و آنها پيمانى برقرار است، بايد خونبهاى او را به كسان او بپردازد، و يك برده مؤمن نيز آزاد كند. و آن كس كه نمى‌تواند برده آزاد كند بايد دو ماه پى در پى روزه بگيرد. اين، يك نوع تخفيف، و توبه الهى است. و خداوند، دانا و حكيم است. (92)

و هر كس، فرد با ايمانى را از روى عمد به قتل برساند، مجازات او دوزخ است؛ در حالى كه جاودانه در آن خواهد بود؛ و خداوند بر او غضب مى‌كند؛ و او را از رحمتش دور مى‌سازد؛ و مجازات بزرگى براى او آماده ساخته است. (93)

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! هنگامى كه در راه خدا و براى جهاد سفر مى‌كنيد، تحقيق كنيد؛ و بخاطر اين‌كه متاع ناپايدار دنيا و غنايمى به دست آوريد، به كسى كه اظهار صلح و اسلام مى‌كند نگوييد: «مسلمان نيستى»؛ زيرا غنيمتهاى فراوانى براى شما نزد خداست. شما قبلًا چنين بوديد؛ و خداوند بر شما منّت نهاد و هدايت شديد). پس، به شكرانه اين نعمت بزرگ، تحقيق كنيد. خداوند به آنچه انجام مى‌دهيد آگاه است. (94)