معبودى جز خداوند نيست؛ و به يقين، همه شما را در روز رستاخيز- كه شكّى در آن نيست- جمع مى‌كند و كيست كه از خداوند، راستگوتر باشد؟! (87)

چرا درباره منافقين دو دسته شده‌ايد؟! بعضى جنگ با آنها را ممنوع و بعضى مجاز مى‌دانيد. در حالى‌كه خداوند بخاطر اعمالشان، افكار آنها را كاملًا وارونه كرده است. آيا شما مى‌خواهيد كسانى را كه خداوند بر اثر اعمال زشتشان گمراه كرده، هدايت كنيد؟! در حالى كه هر كس را خداوند گمراه كند، هرگز راهى براى هدايت او نخواهى يافت. (88)

آنان آرزو مى‌كنند كه شما هم مانند ايشان كافر شويد، و همانند يكديگر باشيد. بنابراين، از آنها دوستانى انتخاب نكنيد، مگر اين‌كه توبه كنند، و در راه خدا هجرت نمايند. اگر از اين كار سر باز زنند، (و به اقدام بر ضدّ شما ادامه‌دهند،) هرجا آنهارا يافتيد، اسيركنيد؛ و در صورت احساس خطر به قتل برسانيد. و ازميان آنها، هيچ دوست و ياورى اختيار نكنيد. (89)

مگر آنها كه با همپيمانان شما، پيمان بسته‌اند؛ يا آنها كه به سوى شما مى‌آيند، و از پيكار با شما، يا پيكار با قوم خود به تنگ آمده‌اند؛ نه سر جنگ با شما دارند، و نه توان مبارزه با قوم خود. و اگر خداوند بخواهد، آنان را بر شما مسلّط مى‌كند تا با شما پيكار كنند. پس اگر از شما كناره‌گيرى كرده و با شما پيكار ننمودند، بلكه پيشنهاد صلح كردند، خداوند براى شما راهى براى تعرض بر آنان قرار نداده است. (90)

بزودى گروه ديگرى را مى‌يابيد كه مى‌خواهند هم از ناحيه شما در امان باشند، و هم از ناحيه قوم خودشان كه مشركند؛ ولى هر زمان آنان را به سوى فتنه و بت‌پرستى فرا خوانند، با سر در آن فرو مى‌روند. اگر از درگيرى با شما كنار نرفتند و پيشنهاد صلح نكردند و دست از شما نكشيدند، آنها را هر جا يافتيد اسير كنيد و در صورت احساس خطر به قتل برسانيد. آنها كسانى هستند كه ما براى شما، تسلّط آشكارى نسبت به آنان قرار داده‌ايم. (91)