و ياد كنيد زمانى را كه گفتيم: «در اين شهر [بيت‌المقدس‌] وارد شويد؛ و از نعمتهاى فراوان آن، از هرجا مى‌خواهيد بخوريد؛ و از در معبد بيت المقدس با خضوع وارد گرديد؛ و بگوييد: «خداوندا! گناهان ما را بريز.» تا خطاهاى شما را ببخشيم؛ و به نيكوكاران پاداش بيشترى خواهيم داد». (58)

امّا افراد ستمكار، اين سخن را به غير آنچه به آنها گفته شده بود، به صورتى استهزاآميز تغيير دادند؛ لذا بر ستمكاران، در برابر اين نافرمانى، عذابى از آسمان فرستاديم. (59)

و به ياد آوريد زمانى را كه موسى براى قوم خويش، آب طلبيد؛ به او گفتيم: «عصاى خود را بر آن سنگ مخصوص بزن!» ناگاه دوازده چشمه آب از آن جوشيد؛ آن گونه كه هر طايفه از طوايف دوازده‌گانه بنى‌اسرائيل)، چشمه خود را مى‌شناختند و گفتيم: «از روزىِ خداوند بخوريد و بياشاميد؛ و در زمين به فساد نكوشيد». (60)

و نيز به ياد آوريد زمانى را كه گفتيد: «اى موسى! هرگز حاضر نيستيم به يك نوع غذا اكتفا كنيم از پروردگارت بخواه كه از آنچه زمين مى‌روياند، از سبزيجات و خيار و سير و عدس و پيازش، براى ما فراهم سازد.» موسى گفت: «آيا غذاى پست‌تر را به جاى غذاى بهتر انتخاب مى‌كنيد؟! اكنون كه چنين مى‌خواهيد در شهرى فرود آييد؛ زيرا هرچه خواستيد، در آن جا براى شما هست.» و مُهر ذلّت و نياز، بر آنها زده شد؛ و به خشم خداوند گرفتار شدند؛ چرا كه آنان نسبت به آيات خداوند، كفر مى‌ورزيدند؛ و پيامبران را به ناحق مى‌كشتند. اين به خاطر آن بود كه نافرمانى كرده و تجاوز مى‌نموده‌اند. (61)