و كسانى از زنان شما كه مرتكب زنا شوند، چهار نفر از شما مسلمانان را بعنوان شاهد بر آنها بطلبيد؛ اگر گواهى دادند، آن زنان را در خانه‌ها ى خود نگاه داريد تا مرگشان فرارسد؛ يا اين كه خداوند، براى آنها راه نجاتى قرار دهد. (15)

و از ميان شما، آن مرد و زنى كه همسر ندارند، و مرتكب آن كار زشت مى‌شوند، آنها را با اجراى حد مجازات كنيد و اگر توبه كنند، و خود را اصلاح نمايند، از آنها درگذريد زيرا خداوند، توبه‌پذير و مهربان است. (16)

پذيرش توبه از سوى خدا، تنها براى كسانى است كه كار بد را از روى جهالت انجام مى‌دهند، سپس به زودى توبه مى‌كنند. خداوند، توبه چنين كسانى را مى‌پذيرد؛ و خدا دانا و حكيم است. (17)

ولى توبه كسانى كه كارهاى بد انجام مى‌دهند، تا هنگامى كه مرگ يكى از آنها فرا مى‌رسد مى‌گويد: «الان توبه كردم.» پذيرفته نيست؛ و نه كسانى كه در حال كفر از دنيا مى‌روند؛ اينها كسانى هستند كه عذاب دردناكى برايشان فراهم كرده‌ايم (18)

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! براى شما حلال نيست كه از زنان، از روى اكراه و ايجاد ناراحتى براى آنها، ارث ببريد و آنان را تحت فشار قرار ندهيد كه قسمتى از آنچه را به عنوان مهر به آنها داده‌ايد، تملّك كنيد! مگر اين‌كه آنها عمل زشت آشكارى انجام دهند. و با آنان، بطور شايسته رفتار كنيد. و اگر از آنها، بجهتى كراهت داشتيد، فوراً تصميم به جدايى نگيريد؛ چه بسا چيزى خوشايند شما نباشد، و خداوند خير فراوانى در آن قرار مى‌دهد. (19)