و اگر بميريد يا كشته شويد، به سوى خدا محشور مى‌شويد. و در جوار رحمت او خواهيد بود. (158)

به سبب رحمت الهى، در برابر مؤمنان، نرم و مهربان شدى! و اگرخشن و سنگدل بودى، از اطراف تو، پراكنده مى‌شدند. پس آنها را ببخش و براى آنها آمرزش بطلب؛ و در كارها، با آنان مشورت كن! امّا هنگامى كه تصميم گرفتى، قاطع باش و بر خدا توكّل كن؛ زيرا خداوند توكّل كنندگان را دوست دارد. (159)

اگر خداوند شما را يارى كند، هيچ كس بر شما غلبه نخواهد كرد؛ و اگر دست از يارى شما بردارد، كيست كه بعد از او، شما را يارى كند؟! و مؤمنان بايد، تنها بر خداوند توكّل كنند. (160)

ممكن نيست هيچ پيامبرى خيانت كند. و هر كس خيانت كند، روز رستاخيز، آنچه را در آن خيانت كرده، با خود به صحنه محشر مى‌آورد؛ سپس نتيجه اعمال هركس، بطور كامل به او داده مى‌شود؛ و به آنها ستم نخواهد شد. (161)

آيا كسى كه به دنبال رضاى خدا بوده، همانند كسى است كه به خشم الهى گرفتار شده و جايگاه او جهنّم، و پايان كار او بسيار بد است؟! (162)

هر يك از آنان، درجه و مقامى در پيشگاه خدا دارند؛ وخداوند به آنچه انجام مى‌دهند، بيناست. (163)

خداوند بر مؤمنان نعمت بزرگى بخشيد، هنگامى كه در ميان آنها، پيامبرى از خودشان برانگيخت؛ تا آيات او را بر آنها بخواند، و آنها را پاكيزه سازد و كتاب و حكمت بياموزد؛ هر چند پيش از آن، در گمراهى آشكارى بودند. (164)

آيا هنگامى كه مصيبتى در احُد به شما رسيد، در حالى كه دو برابر آن را در بدر بر دشمن وارد ساخته بوديد، گفتيد: «اين مصيبت از كجاست»؟! بگو: «از ناحيه خود شماست كه در جنگ احد، با دستور پيامبر مخالفت كرديد)! خداوند بر هر چيزى توانا است. (165)