اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! اگر از كسانى كه كافر شده‌اند اطاعت كنيد، شما را به گذشته‌هايتان باز مى‌گردانند؛ و سرانجام، زيانكار خواهيد شد. (149)

آنها تكيه‌گاه شما نيستند، بلكه ولىّ و پشتيبان شما، خداست؛ و او بهترين ياوران است. (150)

بزودى در دلهاى كافران، به سبب اين‌كه، چيزهايى را براى خدا همتا قرار دادند كه خداوند هيچ گونه دليلى درباره آن نازل نكرده بود، رعب و وحشت مى‌افكنيم؛ و جايگاه آنها، آتش است؛ و چه بد است جايگاه ستمكاران! (151)

خداوند، وعده خود را به شما، درباره پيروزى بر دشمن در احُد، تحقّق بخشيد؛ در آن هنگام كه دشمنان را به فرمان او، به قتل مى‌رسانديد؛ تا اين‌كه سست شديد؛ و در كار حفظ سنگرها به نزاع پرداختيد؛ و بعد از آن كه خداوند آنچه را دوست مى‌داشتيد از غلبه بر دشمن به شما نشان داد، نافرمانى كرديد. بعضى از شما، خواهان دنيا بودند؛ و بعضى خواهان آخرت. سپس خداوند شما را از غلبه بر آنان بازگرداند؛ و پيروزى شما به شكست انجاميد؛ تا شما را بيازمايد. و او شما را بخشيد؛ و خداوند نسبت به مؤمنان، داراى احسان و بخشش است. (152)

به خاطر بياوريد هنگامى را كه از كوه بالا مى‌رفتيد؛ و يا در بيابان پراكنده مى‌شديد؛ و از وحشت، به هيچ كس از عقب‌ماندگان نگاه نمى‌كرديد؛ در حالى كه پيامبر از پشت سر، شما را صدا مى‌زد. سپس اندوهها را يكى پس از ديگرى به شما جزا داد؛ اين بخاطر آن بود كه ديگر نه براى از دست رفتن چيزى مانند غنايم جنگى غمگين شويد، و نه بخاطر مصيبتهايى كه بر شما وارد مى‌گردد. و خداوند از آنچه انجام مى‌دهيد، آگاه است. (153)