و تا خداوند، افراد با ايمان را خالص گرداند و ورزيده شوند)؛ و كافران را بتدريج نابود سازد. (141)

آيا چنين پنداشتيد كه تنها با ادّعاى ايمان وارد بهشت خواهيد شد، در حالى كه خداوند هنوز مجاهدان از شما و صابران را مشخّص نساخته است؟! (142)

و شما مرگ و شهادت در راه خدا را، پيش از آن‌كه با آن رو به رو شويد، آرزو مى‌كرديد؛ سپس آن را با چشم خود ديديد، در حالى كه به آن نگاه مى‌كرديد و حاضر نبوديد به آن تن در دهيد. (143)

محمّد فقط فرستاده خداست؛ و پيش از او، فرستادگان ديگرى نيز بودند؛ آيا اگر او بميرد يا كشته شود، شما به گذشته و دوران جاهليت باز برمى‌گرديد؟! و هر كس به گذشته بازگردد، هرگز به خدا ضررى نمى‌رساند؛ و خداوند بزودى شاكران و ثابت قدمان را پاداش خواهد داد. (144)

هيچ كس، جز به فرمان خدا، نمى‌ميرد؛ سرنوشتى است تعيين شده؛ و هر كس پاداش دنيا را بخواهد و در زندگى خود، در اين راه گام بردارد، سهمى از آن را به او خواهيم داد؛ و هر كس پاداش آخرت را بخواهد، سهمى از آن به او مى‌دهيم؛ و بزودى شكرگزاران را پاداش خواهيم داد. (145)

چه بسيار پيامبرانى كه مردان الهى فراوانى به همراه آنان جنگ كردند. آنها هيچ گاه در برابر آنچه در راه خدا به آنان مى‌رسيد، سستى نكردند و ناتوان نشدند و تن به تسليم ندادند؛ و خداوند استقامت كنندگان را دوست دارد. (146)

سخنشان تنها اين بود كه: «پروردگارا! گناهان و تندروى‌هاى ما در كارها را بر ما ببخش. قدمهاى ما را استوار بدار. و ما را بر جمعيّت كافران، پيروز گردان.» (147)

از اين رو خداوند پاداش دنيا، و پاداش نيك آخرت را به آنها داد؛ و خداوند نيكوكاران را دوست مى‌دارد. (148)