(و به ياد آور زمانى را كه دو طايفه از شما تصميم گرفتند سستى نشان دهند و از وسط راه باز گردند)؛ و خداوند ياور آنها بود كه از اين فكر بازگردند)؛ و افراد باايمان، بايد تنها بر خدا توكّل كنند. (122)

خداوند شما را در «بدر» يارى كرد و پيروز شديد)؛ در حالى كه شما، نسبت به آنها)، ناتوان بوديد. پس، از مخالفت فرمان خدا بپرهيزيد، تا شكر نعمت او را به جا آورده باشيد! (123)

در آن هنگام كه به مؤمنان مى‌گفتى: «آيا كافى نيست كه پروردگارتان، شما را به سه هزار نفر از فرشتگان، كه از آسمان فرود مى‌آيند، يارى كند؟!» (124)

آرى، امروز هم اگر استقامت و تقوا پيشه كنيد، و دشمن به همين زودى به سراغ شما بيايد، پروردگارتان شما را به پنج هزار نفر از فرشتگان نشان دار، مدد خواهد داد. (125)

ولى اين يارى فرشتگان را خداوند فقط براى بشارت، و اطمينان خاطر شما قرار داده؛ وگرنه، پيروزى تنها از جانب خداوند تواناى حكيم است. (126)

اين وعده را كه خدا به شما داده، براى اين است كه قسمتى از پيكر لشكر كافران را قطع كند؛ يا آنها را با ذلّت برگرداند؛ تا مأيوس و نااميد، به وطن خود بازگردند. (127)

هيچ گونه اختيارى درباره عفو كافران، يا مؤمنان فرارى از جنگ، براى تو نيست؛ مگر اين‌كه خدا بخواهد آنها را ببخشد، يا مجازات كند؛ زيرا آنها ستمكارند. (128)

و آنچه در آسمانها و زمين است، از آن خداست. هر كس را بخواهد و شايسته بداند)، مى‌آمرزد؛ و هر كس را بخواهد، مجازات مى‌كند؛ و خداوند آمرزنده مهربان است. (129)

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! ربا و سود پول را چند برابر نخوريد. و از مخالفت فرمان خدا بپرهيزيد، تا رستگار شويد. (130)

و از آتشى بپرهيزيد كه براى كافران آماده شده است! (131)

و خدا و پيامبر را اطاعت كنيد، تا مشمول رحمت شويد. (132)