و چگونه كفر مى‌ورزيد، با اين‌كه در دامان وحى قرار گرفته‌ايد، و آيات خدا بر شما خوانده مى‌شود، و پيامبر او در ميان شماست؟! بنابراين، به خداتمسّك جوييد. و هر كس به خداتمسّك جويد، به راهى راست، هدايت‌شده‌است. (101)

اى كسانى‌كه ايمان آورده‌ايد! آن گونه كه حق تقوا و پرهيزگارى است، از مخالفت فرمان خدا بپرهيزيد؛ و جز بر آيين اسلام از دنيا نرويد (102)

و همگى به ريسمان خدا [قرآن، و هرگونه وسيله وحدت الهى‌]، چنگ زنيد، وپراكنده نشويد؛ ونعمتِ بزرگِ خدا را بر خود، به ياد آريد كه چگونه دشمن يكديگر بوديد، و او ميان دلهاى شما، الفت برقرار ساخت، و به بركتِ نعمتِ او، برادر شديد! و شما بر لبِ حفره‌اى از آتش بوديد، خدا شما را از آن نجات داد؛ اين چنين، خداوند آيات خود را براى شما آشكار مى‌سازد؛ شايد هدايت شويد. (103)

و براى رسيدن به وحدت بايد از ميان شما، جمعى دعوت به نيكى، و امر به معروف و نهى از منكر كنند. و رستگاران آنها هستند. (104)

و مانند كسانى نباشيد كه پس از آنكه نشانه‌هاى روشن پروردگار به آنان رسيد، پراكنده شدند و اختلاف كردند؛ و آنها عذاب عظيمى دارند. (105)

آن عذاب عظيم روزى خواهد بود كه چهره‌هايى سفيد، و چهره‌هايى سياه مى‌گردد؛ امّا آنها كه صورتهايشان سياه است، به آنها گفته مى‌شود: آيا بعد از ايمان، و برادرى در سايه آن، كافر شديد؟! پس بچشيد عذاب را، بسبب آنچه انكار مى‌كرديد! (106)

و امّا آنها كه چهره‌هايشان سفيد است، در رحمتِ خداوند، جاودانه خواهند بود. (107)

اينها آيات خداست؛ كه آن را بحق بر تو مى‌خوانيم. و خداوند هيچ گاه ستمى بر احدى از جهانيان روا نمى‌دارد. (108)